Haptonomie

Regelmatig krijg ik de vraag wat haptonomie nu eigenlijk inhoudt en vaak komt er een tweede opmerking achteraan dat men niks heeft met “zweverigheid”. De haptonomie is allesbehalve zweverig. Wat mij juist aanspreekt is de eenvoud ervan. Het gaat om voelen, het ervaren van gevoelens, om het contact met jezelf en de mensen om je heen.

Voelen doen we met onze tast. De tast is ons grootste zintuig. In de baarmoeder reageren we al op de zachte hand van onze moeder door er naartoe te gaan en als we net geboren zijn is het de tast die ons veel doet ontdekken van de wereld om ons heen. Naarmate we opgroeien gebruiken we deze tastende en voelende vermogens helaas steeds minder. Hierdoor kan het gebeuren dat we minder goed onderscheid kunnen maken tussen dat wat goed voor ons is en wat niet en dit kan weer gevolgen hebben voor hoe we met onszelf en anderen omgaan.

Laat mij je gezicht zien, laat me luisteren naar je stem…
Een verlangen dat we misschien allemaal wel herkennen: echt gezien worden.

Het kan ook heel kwetsbaar voelen om jezelf te laten zien, omdat je in het leven ervaringen hebt opgedaan. Ervaringen waarbij jij je niet gezien hebt gevoeld of omdat de ander je in je kwetsbaarheid pijnlijk heeft geraakt. Misschien heb je daarom een muurtje opgebouwd om dingen achter weg te stoppen. Mogelijk zelfs zover weggestopt dat je er zelf amper meer bij kan of nog weet van hebt.

Geleidelijk aan kan je je wat onthand gaan voelen en verlies je steeds meer het contact met jezelf en daardoor de verbinding met de ander. Hierin kan een belangrijke reden liggen voor problemen  rondom functioneren en welbevinden.